ရန္ကုုန္ျမဳိ႕မွာ ပထမဦးဆံုးည၊ ဟုိတစ သည္တစ.. ေတြးစရာမ်ား

အိမ္ကုုိျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရမုုိးခ်ဴိး အဝတ္အစားလဲျပီး သူငယ္ခ်င္းက ေရႊတိဂုုံကုုိ လုုိက္ပုုိ႕ရွာပါတယ္။ သူ႕ကားေလးကုုိ ႀကည့္ေတာ့ အထဲမွာ ဆုုိဖာကုုိ အဝတ္အုုပ္ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ ကေနဒါလုုိ နိဳင္ငံမွာ ဆုုိရင္ေတာ့ ေဒၚလာ ၃၅၀၀ ေလာက္ ဆုုိတာ အာဏာကုုန္ပဲ ေပးရမဲ့ကားမ်ဴိးပါ။ ဒီကားက ကုုိယ္ပုုိင္လားေမးေတာ့ သူက မဟုုတ္ဘူး၊ ကားကုုိ ဝယ္မယ္ဆုုိရင္ သိန္း၃၀၀ေလာက္ ေပးရမွာ။ အဲဒီေတာ့ မဝယ္ပဲ ငွားစီးလုုိက္တာ၊ တလကုုိ ျမန္မာေငြ ၃သိန္း ေပးရတယ္ လုုိ႕ေျပာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအမ်ဴိးသားက ျမန္မာျပည္က နာမည္ႀကီး ကုုမၺဏီႀကီးတစ္ခုုမွာ အႀကံေပးအရာရွိပါ။ ေက်ာင္းပညာကုုိ အင္ဂ်င္နီယာ နဲ႕ျပီးထားျပီး မ်ဴိးခ်စ္စိတ္ထက္ သန္သူ၊ ရုုိးသားေျဖာင့္မတ္သူ တစ္ဦးပါ။ ဒီေနရာမွာ ဒီေလာက္ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေရးေနရျခင္းဟာ သူလုုိလူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ ေငြေႀကးဖူလုုံမႈအေန အထားကုုိ ခ်င့္ခ်ိန္ႀကည့္ရေအာင္လုုိ႕ပါ။ ဒီလူဟာ ပညာလဲတတ္၊ လုုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကဳံ လဲအမ်ားႀကီးရွိ၊ လုုပ္ေနတဲ့ ကုုပၼဏီကလဲ နာမည္အႀကီးဆုုံးဆုုိတဲ့အထဲက တခုုပါ။ အေမရိကကုုိလဲ မႀကာခဏဆုုိ သလုုိ ပညာသင္လာခြင့္ရ ပါတယ္။ ဒီလုုိလူတစ္ေယာက္ေတာင္ အခုုလုုိကားမ်ဴိးပဲ စီးႏုုိင္တယ္ဆုုိရင္တျခားလူေတြ ရဲ႕အေျခအေနေတြကုုိ စဥ္းစားႀကည့္ႏုုိင္ပါတယ္။

ပေထမဦးဆုုံးအေနနဲ႕ ေရႊတိဂုုံကုုိ သြားႀကပါတယ္။ ဓါတ္ေလွကားနဲ႕တက္ေတာ့ ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ ဓါတ္ေလွကားေမာင္းသူက ပန္းေရာင္းပါတယ္။ မဝယ္ရင္လည္းျဖစ္ေပမဲ့ သူရတဲ့လစာကုုိ စဥ္းစားျပီး စီးလာသူအခ်ဳိ႕( ကြ်န္ေတာ္တုုိ႕အပါအဝင္) ပန္းဝယ္ႀကပါတယ္။ ပန္းေတြက ၅ကုုံးေလာက္ ပါတာကုုိ ၅၀၀ေလာက္ ေပးရပါတယ္။ ဘုုရားေပၚေရာက္ေတာ့ ဆီမီးပူေဇာ္ဘုုိ႕ဖေရာင္းတုုိင္ကုုိ ပန္းတန္းမွာ ဆင္းဝယ္ပါတယ္။ အျပဳိင္အဆုုိင္ေခၚတာမုုိ႕ ဘယ္သြားရမွန္းမသိ၊ အေတာအခက္ႀကဳံရပါတယ္။

ေရႊတိဂုုံေပၚမွာေတာ့ ဝတ္ရႊတ္အသင္း၊ တံမ်က္လွဲအသင္း စသည္ျဖင့္ ထုုံးစံအတုုိင္း ေတြ႕ရပါတယ္။ မေန႕တေန႕ကမွ ေဆးသုုတ္ထားတယ္လုုိ႕ ထင္ရေအာင္ ေစာင္းတန္းေတြ၊ ေစတီေတြအားလုုံးဟာ ေတာက္ေျပာင္သပ္ရပ္ေနပါတယ္။ ေရႊတိဂုုံက တခ်ဳိ႕ေစာင့္တန္းေတြမွာ လက္၇မ္းတုုိင္ေခၚမလား၊ လုုံးပါတ္တုုိင္ႀကီးေတြကုုိ ေက်ာက္စိမ္းအသားေတြ ကပ္ထား တာေတြ႕ရပါတယ္။ ေႀသာ္၊ စားစရာမရွိေပမဲ့ ငါတုုိ႕မွာ ေက်ာက္စိမ္းေတြ ခုုလုုိေတာ့ ဗုုံးေဘာလေအာ သုုံးႏုုိင္သားပဲ ဆုုိေတာ့ ဒါေတြကုုိ တခ်ုဳိ႕ေက်ာက္စိမ္း ထုုတ္တဲ့ ကုုမၺဏီေတြက လႈတာလုုိ႕ ညီမေလးက ေျပာျပပါတယ္။

ေရႊတိဂုုံကဆင္းေတာ့ အင္းယားလမ္းထဲမွာလုုိ႕ထင္တယ္။ (မမွတ္မိေတာ့ပါ)။ အိမ္တအိမ္ကုုိ ဝင္ပါတယ္။ ျခံထဲမွာ ကားေတြ အစီအရီရပ္ထားေတာ့မွ အိမ္ကုုိ စားေသာက္ဆုုိင္အသြင္ေျပာင္းထားမွန္း သိရပါေတာ့တယ္။သူငယ္ခ်င္း က ဗုုိလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ရဲ႕ သမီး ဖြင့္ထားတာလုုိ႕ေျပာပါတယ္။ နဳိင္ငံေရးသမားကုုိမွ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္သမီး ဆုုိင္ထဲ ေခၚလာရလားလုုိ႕ ေမးမိပါတယ္။ ဆုုိင္က နာမည္ႀကီးလြန္းလုုိ႕ ကားေတြေတာင္ ရပ္စရာေနရာမရွိ္ပါ။ ဆုုိင္ထဲကုုိ အဝင္မွာ အုုိင္ရြန္းခေရာ့စ္က မ်ဴိးႀကီးကုုိလဲ ဆုုိင္ထဲဝင္လာတာေတြ႕ရပါတယ္။ ေႀသာ္ ရန္ကုုန္ျမဳိ႕ ေပၚက နာမည္ႀကီးေတြ၊ ေႀကးေရတတ္ေတြ အလာမ်ားတဲ့ ဆုုိင္မ်ဴိးေပါ့။

ဆုုိင္ကုုိဖြင့္တဲ့ စိတ္ကူးေလးကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီဆုုိင္မွာ ျမန္မာျပည္အႏွံအျပားက ျမန္မာ့ရုုိးရာအစား

အစာေတြကုုိပဲ ေရာင္းပါတယ္။ အမ်ားစုုကေတာ့ ဆန္ေခါက္ဆြဲ၊ နဲ႕ ေခါက္ဆြဲမ်ဴိးစုုံအသုုံးျပဳထားတဲ့ အစားအစာ ေတြပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ထုုံးစံအတုုိင္း မုုန္႕ဟင္းခါးကုုိ ပဲေႀကာ္နဲ႕ထည့္ခုုိင္းပါတယ္။ ပြဲျပင္ထားတဲ့ ပုုဂံဟာ အေတာ္သားသားနားနားျဖစ္ျပီး လက္လုုပ္ေႀကြပုုဂံလုုိမ်ူိးပါ။ ရုုိးရာေႀကြထည္ပစၥည္းထဲမွာ စားခ်င္စဖြယ္ေတြ ျပင္ထည့္လာတဲ့ မုုန္းဟင္းခါး ဟာ စားခ်င္စဖြယ္ျဖစ္သလုုိ စားလုုိ႕လဲအေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ေစ်းကလဲ ေကာင္းတယ္ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ သုုံးေယာက္သား တေယာက္တမ်ဴိးမွာစားတာ စုုစုုေပါင္း ၁၂၀၀၀ ေလာက္က်ပါတယ္။ လမ္းေဘးနားက ဆုုိင္ေတြမွာေတာ့ မုုန္႕ဟင္းခါး အေႀကာ္နဲ႕ လြန္ေရာကြ်ံေရာ ၄၀၀ ပဲေပးရပါတယ္။